Beşir Ayvazoğlu, Karar gazetesindeki köşe yazısında, Nâzım Hikmet hayranı Nurullah Ataç'ın Mehmed Âkif düşmanlığını anlattı. Eşref Edib'in anlattığına göre, Nurullah Ataç, Mehmed Âkif lehindeki yazıları görünce aleyhinde yazma arzusu hissetmiş. İşte Beşir Ayvazoğlu'nun yazısındaki ilgili bölüm: 'Mehmed Âkif?i şair bile saymayan Nurullah Ataç, Taranta Babu?ya Mektuplarhakkında yazdığı bir yazıda, Nâzım Hikmet?in dilini ve şiirini övmek ihtiyacını hissedince ister istemez Âkif?i ve onun hakkında yazdıklarını hatırlamıştı. Türkçenin en büyük şairinin Âkif değil, Nâzım olduğunu, çünkü Âkif?in ?geri?, Nâzım?ınsa ?ileri? bir kavgayı temsil ettiğini iddia eden Ataç, bu iki şairi niçin karşılaştırdığını de şöyle açıklıyordu:
?Safahat sahibini bir zamanlar, sadece estetik düşüncelere göre muhakemeye kalktığım için, hesaba katılmağa değmez bir şair saymaya alışmıştım. Onun da şahsî elem, sevinç hülyalarından bahseden şairciklerden ne kadar üstün olduğunu, Nâzım Hikmet?i okuduktan sonra anladım. Beni, daha birkaç yıl önceye kadar inandığım ölü sanat fikirlerinden kurtaran Nâzım Hikmet oldu.?
Ataç daha sonra bu fikrinden vazgeçecektir. Eşref Edib?in Mehmed Âkif?inden kısa bir iktibas:
?Hukuk Fakültesi ikinci sınıf talebesinden Ahmet Bey anlatıyor? Bir gün Nurullah Ataç?la görüşüyorduk. Nurullah Ataç -ki Türk ülkesinde Âkif aleyhinde yazan tek adam- söz arasında bana şöyle dedi: Nâzım Hikmet?in Taranta Babu?sunu okuduktan sonra hiç şüphe yok, Âkif?i de beğenmem lâzımdı. O da bir ideal peşinde koşan adam. Fakat etrafta onun lehinde yazılan yazıları görünce bana da aleyhinde yazma arzusu geldi.? (s. 673)'
