Kardelen, cümle nebâtatın toprak altında bahara hazırlandığı bir zamanda, 'Hikmetinden suâl olunmaz' dedirten garip bir çiçektir. Karı delip çıkacak kadar güçlü, sonrasında ise başı eğik, mütevâzı...
Bir rivâyete göre güneşe olan aşkından dolayı aceleci. Ama güneşi görünce dayanamıyor.
Başka bir rivâyet göre ise hercâi menekşenin oyununa gelmiş. Şöyle ki; kardelen hercâi menekşeye âşık olur ve ' Biz seninle gelecek sene diğer çiçekler açmadan buluşalım.' der. Menekşe, kabul eder. Bir sene geçer. Daha kış bitmeden kardelen, soğuk moğuk dinlemez; başını uzatır. Ancak hercâi, soğuğu fark edince oralı olmaz; uyumaya devam eder. Zavallı kardelen, boynunu büküp yeniden toprağa düşer. O günden beri kardelen sadâkatin, hercâi ise vefâsızlığın adıdır.
Târihte, en erken açan kardelenler, 1914-15 kışında Sarıkamış'da Allahuekber dağlarında açanlardır. O kış, on binlerce kardelen, vakitsiz açtı ve toprağa düştü.
Ne güneşe âşıktılar ne de hercâi menekşeye...
Sâdece vatana...
Erken açan ?Kardelelenler?i rahmetle anıyoruz.
Enpolitik.com
