Bir ekran. Bir kaydırma. Bir beğeni.
İşte bütün bir neslin gerçeği bu.
Bugün gençlerimiz, kendi hayatını değil; başkalarının sahte hayatlarını izleyerek yaşıyor. Düşünmüyorlar. Sorgulamıyorlar. Umursamıyorlar. Çünkü “dikkat çekmek” onlara “değerli” olmak gibi yutturuldu.
Ama gerçek şu:
Değer, dikkat çekmekte değil; dert edinmektedir.
Sosyal medya, sadece bir meşgale değil.
Artık açık bir zihin işgalidir.
Gençlerin aklına algoritmalar yön veriyor. Ruhları, etkileşim sayılarıyla ölçülüyor. Bu bir dijital esarettir.
Bu bir sessiz felakettir.
Ve bu millet, bu ülke, bu topraklar; böylesine köksüzleştirilen bir gençliğin omzuna bırakılamaz!
TikTok, YouTube, Instagram… Adları farklı ama işlevleri aynı:
Zihinleri uyuştur, ahlâkı sil, ruhu boşalt.
Bir nesli sadece gösteriş, eğlence ve tıklama peşine sürükle.
Bu açık bir operasyondur.
Ama ne yazık ki herkes izliyor, kimse müdahale etmiyor.
Bugün bir çocuk size “ben büyüyünce ünlü olmak istiyorum” diyorsa, bilin ki mesele sadece kariyer değil.
Mesele, aidiyet kaybıdır.
Mesele, kök kopmasıdır.
Mesele, kimliksizleştirme operasyonudur.
Aileler çaresiz. Öğretmenler yorgun.
Siyaset, bu meseleye kör.
Ama biz görenlerdeniz. Biz susanlardan olmayacağız.
Çünkü biliyoruz:
Gençliğini kaybeden bir millet, geleceğini de kaybeder.
Ruhunu satan bir toplum, bedenini koruyamaz.
Ahlakını yitiren bir devlet, bir gün sınırlarını da yitirir.
O yüzden bugün gençliğe düşen görev, “fenomen” olmak değil; sorumluluk almak, ülkesine sahip çıkmak, kendini boşluktan kurtarmaktır.
ÇETİN AY
SÖZÜM ŞUDUR:
Artık uyanın!
Ekranı değil, hayata bakın.
Sanal kahramanlıklarla değil, gerçek mücadelelerle yol alın.
Dikkat çekmeye değil, iz bırakmaya çalışın.
Ve unutmayın:
Bu millet, sadece savaş meydanlarında değil; ekran karşısında da kaybedilebilir. Ama hâlâ geç değil. Ayağa kalkın.