İçinde bulunduğumuz bu kötü günlerde çoğumuz benzer duygularla güne başlıyoruz. Sabah gözümüzü açar açmaz, umarım bugün her şey yolunda gider diye temennide bulunuyor, günün sonunda aldığımız haberlerden darmadağın oluyoruz.
Bir mutsuzluk, iç sıkıntısı, gelecek kaygısı almış başını gidiyor?
İşi gücü düşünemez, çoğu şeye konsantre olamaz olduk.
Dolayısıyla ?Hep böylemi gidecek?? demekten kendimizi alamıyoruz.
El birliği ile Dünya?nın sonunu hazırlamakta olan insanoğlu bir yandan da hâlâ güzelliğin peşinde koşturup duruyor. Güzellik demişken yapay şeylerden bahsetmiyorum elbette.
Kuşkusuz sanat, dünya üzerindeki en güzel eylem. Hangi dalına ilgi duyarsanız duyun içinizde yeşeren umuda ve güzelliğe şaşırıp kalıyorsunuz. Ruhunuzu bu denli besleyen, yaratma içgüdünüzü harekete geçiren bu eylem ile birlikte, dünya üzerinde kol gezen kötülüklere karşı da iyice hassaslaşıyorsunuz.
Unutmayın hassas bir kalp, empati yeteneğinizin de gelişmesine neden olur. Empati yeteneği gelişmiş bir insanın da zaten tüm güzelliklere kalbinin kapısı açıktır.
Bir şiiri baştan sona ezberlemek, bir filmi defalarca izlemek, sevdiğimiz bir şarkıya eşlik etmek, hayatını merak ettiğiniz bir sanatçının biyografisini edinmek, dünyaya yeni bir pencere açmanızı sağlayacaktır ve bu pencereden göreceğiniz manzara, yalnızca umut ve güzelliklerle dolu olacaktır.
Sanat, hayatınızda daimî bir yer edinebilse keşke. Özellikle tam da bu günlerde ruhumuzu beslemeye, kalbimizi dinlendirmeye öyle çok ihtiyacımız var ki. Dünya üzerinde kötü olan her şeye, sanatın güzellikleri ile karşı koyabiliriz ve yine dünyayı kötü kılan tüm unsurları, sanatın muhteşem gücü ile baştan sona değiştirebiliriz.
Nietzsche?nin dediği gibi;
''Sahip olunması zorunlu tek şey var:
Ya doğuştan ince bir ruhtur bu,
Ya da bilim ve sanatlar tarafından inceltilmiş bir ruh?''
O ince ruha sahip olabilmek dileğiyle?
