SELÇUKLU TÜRKLERİ VE BİZANS
Yaklaşık bin yıl evvel Anadolu önleri?
Bir tarafta, eski Roma?nın devamı Bizans; diğer tarafta, kurulalı çeyrek asır olmuş genç bir Türk Devleti. Bizans, taht kavgalarına ve ekonomik sıkıntılara rağmen dimdik ayaktaydı. Anadolu kapılarına dayanan ve zaman zaman içerilere sokulan Türkler karşısındaki bir takım yenilgileri ciddiye almıyordu. Bozkırdan gelen bu kavmi kolayca yerine göndereceğine inanıyordu.
Kınık boyundan gelen Selçuklu Türkleri ise Bizans?ın tahmin edemeyeceği bir ruhla Anadolu kapılarına gelmişti. Mesele sâdece yeni bir yurt ihtiyacı değildi. Türkler, cihana adâlet ve nizam vermeye geldiklerine inanıyorlardı. Kuru bir saltanat kavgasına tâlip değildiler. Selçuk Bey zamanda kabul ettikleri İslâm dininin kılıcıydılar. Bir şâir, Türkleri ?Peygamber müjdesine vatan bırakıp gelenler? şeklinde tasvir ediyor. Evet, onların yeni dinleriyle birlikte yeni bir sevdâları vardı. Adı İstanbul olan kara sevdâları. Bizans?ın bunu anlaması mümkün değildi. 1068 yılında Anadolu?yu boydan boya geçerek İstanbul Boğazı?na kadar giden Selçuklu komutanı Afşin Bey, Konstantiniyye?ye bakarak kim bilir ne hayâller kurmuştu?
SULTAN ALPARSLAN
Asıl adı Muhammed olan, Selçuklu Devleti?nin ikinci Sultanı Alparslan, çocuk yaşından beri askerî ve siyâsî hâdiseler içinde yetişti. Babası Çağrı Bey, iyi bir askerdi ve ağabeyi Tuğrul Beyle târihte eşine az rastlanır bir dayanışma içindeydi. Alparslan, babasının ölümünden sonra Horasan Vâlisi oldu. Tuğrul Bey vefat edince başlayan taht kavgalarına son vererek hükümdarlığını i?lân etti. Büyük devlet adamı Nizâmülmülk?ü vezir yaptı.
1071 baharında yola çıkan Bizans ordusu, Ağustos?da Malazgirt?e ulaştı. Başında, bunalımlı döneminde Bizans için umut ışığı olmuş Romen Diyojen vardı. Romen Diyojen, bir yıl boyunca Bizans?ın bütün ekonomik gücünü kullanarak savaşa hazırlandı. Ordusu içinde Ermeni, Rum, Gürcü, Katalan, Norman, Ulah, Macar, Rus, hattâ Peçenek ve Uz Türkleri vardı. Selçukluları yenince tüm Ortadoğu ve İran?ı ele geçirecek; belki zamanın İskender?i olacaktı.
Sultan Alparslan, 24 Ağustos?da Malazgirt?e ulaştı. Önce, barış için elçi gönderdi. Romen Diyojen kendisine o kadar güveniyordu ki Selçuklu elçisine, atlarını kışlatmak için Hemedan?ın mı yoksa İsfehan?ın mı daha uygun olduğunu sordu. ?Atlarınız, Hemedan?da kışlayabilir ama sizin nerede kışlayacağınızı bilmiyorum.? cevâbını aldı.
26 Ağustos 1071 Cuma? Malazgirt Rahva Ovası?nda Selçuklu ordusu ile Bizans ordusu karşı karşıya geldi.
Aylardan Ağustos, günlerden Cuma
Gün doğmadan evvel iklîm-i Rûm'a
Bozkurtlar ordusu geçti hücûma
Yeni bir şevk ile gürledi gökler
Ya Allah...Bismillah... Allahuekber
?YA MUZAFFER OLURUZ YA ŞEHİD!?
Sultan Alparslan, ordusunu kendisine bağlama istidadı olan bir komutandı. Muhârebeden evvel, Cuma namazı sonrası ordusuna yaptığı konuşma, zaman ve mekânı aşan; asırlar boyu ordunun başında giden sultanlara yol gösteren bir konuşmaydı. ?Ya muzaffer oluruz ya şehid oluruz. Ayrılmak isteyen ayrılsın! Bugün burada sultan yoktur. Ben de ancak sizden biriyim.?
Sultanı böyle olan ordunun askeri, savaş meydanını terk eder mi? Tek bir asker bile ordudan ayrılmayarak zafer için and içti.
Önde yalın kılıç Türkmen Başbuğu
Ardında Oğuz'un elli bin tuğu
Andırır Altay'dan kopan bir çığı
Budur, Peygamberin övdüğü Türkler
Ya Allah...Bismillah... Allahuekber
VE MUHÂREBE
Selçuklu ordusu, 50 bin; Bizans ordusu ise 200 bin kadardı. Çok askerle değil, nitelikli askerle savaşın kazanılacağını iyi bilen Sultan Alparslan, ordusu daha kalabalık olmasına rağmen savaş meydanına bu kadar askerle geldi. Çevik, hareket kaabiliyeti yüksek bir orduyu sevk ve idâre etmek daha kolaydı. Selçuklu ordusu, iyi ok atan, fırtına gibi ata süren süvârilerden müteşekkildi.
Sultan Alparslan, kefen niyetine giydiği beyaz kıyâfetiyle ordusunun başına geçti.
Nağramızdır bugün gök gürültüsü,
Kanımızdır bugün yerin örtüsü
Gazi atlarımın nal parıltısı
Kılıçlarımızdır çakan şimşekler
Ya Allah...Bismillah... Allahuekber
Selçuklu ordusu, hilal taktiği de denilen bu savaş yöntemini tatbik ederek Bizans ordusunu şaşkına çevirdi. Ermenilerin meydanı terk etmesi ve Peçeneklerle Uzların Selçuklu tarafına geçmesi de Bizans ordusunu dağıttı. İki ordu arasındaki beş altı saatlik ölüm kalım mücâdelesi, Selçuklu Türklerinin zaferiyle bitti. Artık, târihin akışı değişiyordu. Geri çekilmeye çalışan Romen Diyojen esir düştü. Selçuklu Sultanı, Diyojen?e iyi muâmele ederek serbest bıraktı. Ülkesine dönen imparator, ihânete uğrayıp hapsedildi. Gözlerine mil çekilip sürgüne gönderildi. Kısa bir süre sonra öldü.
1071?DEN ÖNCE ANADOLU?YA GİRİLMİŞTİ
Malazgirt Meydan Muhârebesi, Türklere Anadolu kapılarını açan savaş olarak bilinir ve ondan önce Anadolu?ya girilmediği sanılır. Oysa Malazgirt?den önce 1048 yılında, Bizans ile Selçuklular arasında Pasinler Ovası?nda bir meydan muhârebesi oldu. Muhârebeyi kazanan Türkler, Anadolu?ya yayılmaya başladı. Birçok yer fethedildi. Ama Anadolu, Türkmenler için güvenli değildi.
Malazgirt zaferiyle Bİzans?ın mukâvemeti kırıldı ve Anadolu kapıları sonuna kadar Türkmenlere açıldı. Anadolu vatan olmaya başladı. Müslüman Türkler, Avrupa kapılarına dayandı.
Yiğitler kan döker, bayrak solmaya,
Anadolu başlar, vatan olmaya...
Kızılelma'ya hey Kızılelma'ya
Bu seste birleşir bütün yürekler...
Ya Allah...Bismillah... Allahuekber?
MUHÂREBE SONRASI
Büyük zaferden bir yıl sonra vefât eden Sultan Alparslan?ın yerine, oğlu Melikşah geçti. Malazgirt?den sonra, siyâsî ve askerî hâdiseler çok hızlı gelişti. Türkler akın akın Anadolu?ya yayıldı, Anadolu?da yeni bir Türk devletinin temelleri atıldı. 1075?de Anadolu Selçuklu Devleti kuruldu.
Türklerin İstanbul?u alıp Avrupa?ya yerleşeceği korkusuna kapılan Vatikan, Avrupa devletlerini kışkırtarak aslında Malazgirt?de başlayan Haçlı seferlerini başlattı(1095). Selçuklular devrinde bütün şiddetiyle devam eden Haçlı seferleri, Osmanlılar zamanında da devam etti.
Hâlâ devam ediyor. Hâlâ Malazgirt?in intikamı alınıyor. Hâlâ bayrak inmesin diye yiğitlerimiz şehid oluyorlar.
Dökülecek kanımız, verilecek şehidimiz oldukça Anadolu bizim vatanımızdır.
Bütün şehidlerimizi rahmetle anıyoruz.
