Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Melih Gökçek, gitti gidiyor. Bugüne kadar her bâdireyi atlatan Gökçek için geri sayım başladı. Peki ne oldu da böyle oldu?
15 Temmuz, ne 17-25 Aralık?tı ne Gezi Parkı?ydı. Ülke işgal edilecekti. Vatan millet sevdâlısı asker, polis, politikacı ve vatandaş sâyesinde atlattık. O gece canını veren şehitlerimiz, bize yeniden bir vatan hediye ettiler.
Bir vatan için canını vermekten daha yüce ne vardır?
Peki, bir vatan için canını verenlerin kahramanlığı üzerinden kahramanlık devşirmekten daha alçak ne vardır?
?Niye böyle oldu?? diye şaşıranlar, işin bu tarafına baksınlar. Canını, kanını verenlerin âhı yerde kalmaz!
Korkmak ayıp değildir. Son derece insânî bir tepkidir. Ama korkup saklananların, susmak yerine şehidlerden ve gâzilerden rol çalması, gayr-i insânîdir. Allah râzı gelmez!
Bunu biz demiyoruz. Melih Gökçek, kendisi itiraf etti:
'Lider konumunda, özellikle halka bir şey söylemek durumunda olan insanların mutlaka böyle zamanlarda olayı idare edebilmesi için gözden ırak bir yere gitmesi lâzım. Ben de evime yakın mesafede bir gecekonduya gittim.?
Halka bir şey söylemek durumunda olan, gözden ırak olmaz. Halkın yanında olur. Bunu eleştirmiyoruz. Dediğimiz gibi korkmak ve saklanmak insânîdir. Herkes cesur olamaz.
Ama aynı Melih Gökçek, sonra Ankara?yı nasıl kurtardığını anlattı. Milletle alay eder gibi, ?Üstün ferâgat ve cesâret beratı? aldı.
İşte burada yanlış yaptı.
Aynı yanlışı yapan başkaları da var. Meselâ, Kazan Belediye Başkanı, o gece Kazan?da olmadığı hâlde her yerde Akıncı Üssü?nü nasıl kurtardığını anlattı. Kazan şehitlerinin âhı da yerde kalmayacak. Sıra ona da gelecek.
O gece sokağa çıkmadığı hâlde utanmadan sıkılmadan ?çıktım? yazısı yazan gazetecilere de sıra gelecek. Bunu herhangi bir yerden duyduğumuz, haber aldığımız için demiyoruz.
Buna, kuvvetle inanıyoruz.
Bize bu vatanı bırakan, korkmamayı öğreten bütün şehitlerimize rahmet olsun.
