Enpolitik.com yazarımız Haşim Akten bir hafta boyunca Kerbela yazılarıyla okuyucularla buluşacak. Akten'ten serinin ilk yazısı ise 'Ehl-i Beyti sevmek imandır' başlığıyla geldi.
İşte Haşim Akten'in yazısının tamamı:
Aşkına kâinat yaratılan Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem bir gün sırtına aldığı hırkasını açarak kızına seslendi;
? Kızım Fatıma?m gel hırkamın içine gir.
Fatıma babasıyla neler yaşamıştı neler. Yine bir şeyler olduğunun farkına vardı. Heyecanlandı Fatıma. Koşarak babacığının hırkasının altına girdi.
? Ali sen de gel.
İlmin kapısı Ali de fark etti. Bir şeyler olacaktı. O da gelerek abanın altına girdi.
? Torunlarım, Hasan ve Hüseyin haydi siz de gelin, siz de girin hırkamın altına.
O gün Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem hırkasının altına dört kişiyi topladı. Fatıma, Ali, Hasan ve Hüseyin. Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem ellerini açtı duaya. O bir krerecik görüp de öpemediğim ellerini açtı duaya. O eller ki aya parmağını uzattığında ay, Sevgili beni gösteriyor diye aşktan yarılıvermişti. O eller ki sütten kesilmiş keçilerin memelerine dokununca süt dolmuştu. O eller ki susuzlara çeşme olmuştu. O elleri öpemedim bu dünyada. Ey nefsim niye günahlara dalıyorsun? Bu günahlarla ya cennete giremezsem? Ya o ellerden öpemezsem? Eller, eller.. Duaya kalkan eller.
?Ya Rabbi, bunlar benim ehl-i beytimdir. Ben bunları seviyorum. Sen de sev. Ehl-i Beytimi sevenleri de sev Allah?ım.?
Dua büyük güç. Büyük sır dua. Gök kapılarını açan büyük sır. Rabbimiz ?Duanız olmasa ne ehemmiyetiniz var?!? buyurmakta.
Allahu Teâlâ Habibi?nin duasını geri çevirir mi hiç?
Göklerin kapıları aralandı ve vahiy meleği Cebrail yeryüzüne Ehl-i Beyt için indi. Ve Allah Ehl-i Beyt için ayet gönderdi.
?Ey Ehl-i Beyt! Allah sizden, sadece günahı gidermek ve sizi tertemiz kılmak istiyor.? (Ahzab 33)
Allah, istedi mi ol deyince oldurandır. Allah Ehl-i Beytin tertemiz olduğunu ilan etti. Allah Ehl-i Beyti yükseltti ve yüceltti. Allah, sevdi Ehl-i Beyti.
Ehl-i Beyti sevmek imandandır. Ali?yi sevmek, Fatıma?yı sevmek, Hasan?ı sevmek, Hüseyin?i sevmek imandandır. Ey Peygamber aşıkları, Ey Ehl-i Beyt aşıkları. Aşkınız mübarek olsun, imanınız mübarek olsun.
Allah sevdi Ehl-i Beyti. Sevilmek ne güzel şey değil mi? Her insan sevilmek ister. Sevilmek çok güzel bir şey. Ama bir küçük hata yapsan arkalarını dönüp düşman olacakların sevgileri kendilerine kalsın. Onca hatamıza, onca isyanımıza, onca günahımıza rağmen bizi bırakmayan Rabbimin sevmesi ne güzeldir. Allah tarafından sevilmek ne güzeldir. Haydi madem geldin bu akşam, ne yap et kendini Rabbi?ne sevdirmenin bir yolunu bul. Bak acılar bala dönüşecek neler olacak neler? Ne diyordu Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem? ?Ya Rabbi Ehli Beytimi sevenleri de sev.? Allah?a kendimi nasıl sevdirebilirim diyorsan işte kısa yollardan birisi. Ehli Beyti sevmek.
O Ehl-i Beyt ki Fatıma; Rasulullah?ın kızı, İki Cihan Güneşi?nin kızı Fatıma. Peygamberimiz sallallahu aleyhi ve sellem ona ?ciğerimin köşesi? derdi. Cennet kadınlarının ecesi Fatıma. Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem ne zaman kızı yanına gelse ayağa kalkardı. Geldiği zaman kainatın ayağa kalktığı Peygamber, Fatıma için ayağa kalkardı. Fatıma.. Fatıma.. Hatice?nin kızı Fatıma. O tertemiz Haticetü?l-Kübra?nın kızı Fatıma. Aaah Hatice anam aah. Medine?yi yaşayamadı. Mekke?nin çileli günlerini yaşadı hep. O çileli günlerde, Rasulullah?ın dünyadaki en büyük desteği olan Hatice radıyallahu anha. Gidersen bir gün Mekke?ye, Cennet-i Mualla?ya git mutlaka. Hatice validemizi ziyaret et. Ben her gittiğimde Hatice valideme diyorum ki; ?Ey Hatice anam artık mutlu ol. O zamanlar belki otuz kırk kişi Müslüman oluyordu. Artık sevin Hatice anam. Dünya senin sevdiceğine iman etti artık.?
Fatıma?nın annesi Hatice radıyallahu anha, bir gün kızı Fatıma?yı yanına çağırarak ?Kızım Fatıma?m, ben bu dünyadan gidiyorum. Ben gittikten sonra sakın babanı yalnız bırakma Fatıma?m. Baban annesiz büyüdü yavrum. Benden sonra babana anne ol Fatımam? Olmazdı. Onlarsız olmazdı. Allah kadınları yeryüzüne şefkat kahramanları olarak gönderdi. Onlarsız olmazdı hayat.
Babasının annesi Fatıma. Babası ne acılar çekmişse, hepsini bağrında taşıyan Fatıma. Son nefesine kadar babasını bırakmayan Fatıma. Babasının cektiği bütün acıları, ızdırapları bir anne gibi bağrında yaşayan Fatıma. İffet kal?ası Fatıma. Cebrail kaç kez Fatıma için inmişti yeryüzüne. Böyle bir Fatıma kiminle evlenmeliydi, kiminle evlendirilmeliydi?
Ve Allah Fatıma?nın nikahını gökte kıydı; Ali?.
Ali; Haydar-ı Kerrar, Zülfikarın sahibi, Hayber kahra-manı Ali, Kerremallahu veche. İlmin kapısı Ali.. Daha çocuk-ken Müslüman olduğu için hayatında hiç şirke bulaşmamış tertemiz Ali. Allah dostlarından biri demiş ki ?Allah bana pisim(kedim) dese neler yapardım. Allah Ali?ye arslanım de-miş? Allah?ın arslanı Ali.
Allah Ali ile Fatıma?nın nikahını gökte kıydı. Ve Allah bu kutlu yuvadan insanlığa iki hediye gönderdi. Hasan.. Hüseyin..
Hasan, Hüseyin? Ali ile Fatıma?nın çocukları, Rasulullah?ın sallallahu aleyhi ve sellem?in torunları. Hasan, Hüseyin? Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem ?Hasan ile Hüseyin cennet gençlerinin efendileridir? derdi. Hasan ile Hüseyin benim reyhanlarım derdi. Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem?in reyhanları Hasan ve Hüseyin. Radıyallahu anhuma.
Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem Hasan ile Hüseyin?i o kadar çok severdi ki. Gözlerinden öperdi. Yanaklarından öperdi. Boyunlarından öperdi. Rasulullah sokakta gördüğü herhangi bir çocuğun başını okşayıp dokunuverse o çocuk akşama kadar Rasulullah kokardı. Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem Hasan ile Hüseyin?i o kadar çok öpüp okşadı ki Hasan ile Hüseyin ömürleri boyunca hep Rasulullah koktular.
Bir gün Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem Hasan ile Hüseyin?i omuzlarına bindirimiş gezdiriyordu. Hazret-i Ebubekir radıyallahu anh bu durumu görünce çocuklara dönerek ?Bineğiniz de ne güzel bir binekmiş? deyince; Peygamberimiz aleyhisselatü vesselam ona dönerek dedi ki, ?Ya Ebabekr görmüyor musun biniciler de ne güzel biniciler.?
Bir gün Hasan ile Hüseyin birbirleriyle güreşiyorlardı. Sevgili Peygamberimiz onları seyrederken ?Haydi Hasan, Haydi Hasan? demedeydi. Yine sadık dost geldi ve dedi ki ?Ya Rasulallah neden hep Hasan?ı kayırıyor, hep haydi Hasan diyorsun? Ya Hüseyin? ? Peygamberimiz sadık dostuna dönerek dedi ki, ?Görmüyor musun ya Ebabekr Cebrail de gelmiş ?haydi Hüseyin, haydi Hüseyin? demede.?
Hasan ile Hüseyin.. İkisinin de babası İmam Ali kerremallahu veche. Hayber kahramanı savaşçı Ali, yine bir savaşta. Araplarda savaş, savaş meydanına tek tek yiğitler göndererek yapılırdı. İmam Ali Fatımat?üz-Zehra?nın vefatından sonra evlendiği ikinci bir Fatıma?dan olan oğlu Muhammed Hanif?i savaş meydanına gönderdi. Muhammed Hanif savaşarak geldi ve ?babam, şimdi benim yerime kardeşim Hasan?ı gönderir? diye düşündü. Ama babası yine onu gönderdi. Muhammed Hanif gitti, savaştı geri geldi ve ?babam, şimdi benim yerime kardeşim Hüseyin?i gönderir? diye düşündü. Ama babası yine onu gönderdi. Muhammed Hanif üçüncü kez savaştan yorgun döndü ve babasına dönerek dedi ki ?Baba niye hep beni gönderiyorsun? Neden kardeşlerim Hasan ve Hüseyin?i göndermiyorsun? Ben de Hasan ve Hüseyin gibi senin oğlunum.? İlmin kapısı İmam Ali oğluna dönerek dedi ki; ?Evet sen benim oğlumsun ama Hasan ile Hüseyin?e Rasulullah ?oğlum? dedi, ben onlara karışamam.?
Rasulullah?ın oğlum dediği Hasan, Hüseyin?
Bir gün Efendimiz sallallahu aleyhi vesellem odada Hüseyin?i kucağında seviyor, öpüp okşuyordu. Hasan ?güzel? demek. Hüseyin ise ?güzelcik? demek. İsmi Hasan ve Hüseyin olanların ellerinden öperim. Efendimiz aleyhis-selatü vesselamın koyduğu isimler. O gün Hüseyin?i öyle seviyordu ki. O gün Cebrail geldi.
? Ey Allah?ın Rasulü Hüseyin?i çok mu seviyorsun?
? Evet Cebrail kardeşim, ben Hüseyin?i çok seviyorum.
? Söyle Hüseyin odadan çıksın.
Hüseyin odadan çıkarıldı. Cebrail, getirdiği bir avuç toprağı Peygamberimize verdi,
? Bu toprak nerenin toprağıdır bilir misin?
? Hayır bilmiyorum.
? Bu toprak Kerbela toprağıdır. Bir gün gelecek o çok sevdiğin Hüseyin?in kanını dökecekler Kerbela?da.
Cibril-i Emin giderken Peygamberimiz ağlıyordu. Elindeki bir avuç toprakla ağlıyordu Peygamber. Hüseyin?ine ağlıyordu. Reyhanına ağlıyordu. Ümmü Seleme?yi çağırdı ve O?na dedi ki; ?Ey Ümmü Seleme bu toprağı sakla. Ne zaman bu toprağın kan olduğunu görürsen bilesin ki Hüseyin?in kanı dökülmüş, şehid olmuştur. Ama sakın Hüseyin?in annesine, kızım Fatıma?ma söyleme evladına üzülüp, ağlamasın.? Peygamberimiz ağlıyordu.
Aşk, sevdiğinin sevincine sevinmek, sevdiğinin ağladığına ağlamaktır. Gerisi yalan.
Eyvah bana, yazık bana. Bu yaşıma gelmiş de Kerbela?yı yeni öğreniyorum. Bir de yıllarca Peygamber aşığı olduğumu iddia etmişim. Eyvah bana, yazık bana. Evet biliyordum Kerbela diye bir olay var. Evet biliyordum Kerbela?da Peygamberimizin torunlarından birisi şehit edilmiş. Bir kaç şey daha. Hepsi o kadar. Ama Kerbela?nın hepsi o kadar değilmiş.
Bugüne kadar üç bini geçen Gözyaşı Gecesi yapmışız. Ağladım Gözyaşı Geceleri?nde o kutlu sahabilere binlerce kere. Bilal-i Habeşîler?e, Sümeyyeler?e, Habbablar?a ağladım. Yine ağlarım onlara, binlerce kere yine ağlarım. Ama ben niye Hüseyin?e ağlamamışım? Ben de âşık mıyım? İstedim ki ölmeden önce Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem?in reyhanı için, Hüseyin için bu dünyada gözyaşlarım dökülsün. Yarın mahşerde Rasulullah?a götürecek güzel amellerim yok. Hiç olmazsa O?nun reyhanı için döktüğüm gözyaşlarımı götüreyim.
Kerbela, Kerbela.. Aşkın kan dolu yolu Kerbela.. Mevlânâ, aşkı tarif ederken ne diyordu ilk onsekiz beytinde.
?Aşk kan dolu bir yoldan haber verir?
Kerbela, aşkın kan dolu yolu Kerbela..
Ey dertliler sevinin dertlerinize. Aşkın ülkesine ulaşmak istiyorsanız, dertlerinizden kaçmayın sakın. Derdiniz ne kadar büyükse, aşk ülkesine o kadar yakınsınız.
Kerbela Hüzündür.
YARIN: İMAM HÜSEYİN YEZİD?E NEDEN BİAT ETMEDİ?
Fotoğraf: bolgegundem.com
