Izmir'de 117 yurttasin hayatini kaybettigi 30 Ekim depreminde enkaz altindan 16 saat sonra çikarilan, sag bacagini ve sag kolunu kaybeden 38 yasindaki 1 çocuk annesi Gülçin Aykut Soydan, hayat sartlarinin zorluguna tepki gösterdi. Engelli olduktan sonra çalisamadigini, bacak protezinin bile sarkici Haluk Levent'in kurdugu AHBAP Platformu tarafindan alindigini anlatan Soydan, 'Evimiz yok. Su an 2 bin liraya kiradayim. Ama ben bugün bu evden çiksam 6 bin liranin altinda kira da yok. Bu rakam bizim için çok büyük. Aylik gelirimiz o kadar zaten. Biz hem kira verip hem de ne yiyip içecegiz. Çocugun okul masraflari var. Sürekli kimden yardim istenebilir' dedi.
Izmir Bayrakli'da oturan evli ve bir çocuk annesi Gülçin Aykut Soydan, 30 Ekim 2020 günü depremden hemen önce, oglunu okula biraktiktan sonra kök hücre bagisinda bulundu. Ardindan Yilmaz Erbek Apartmani'nin altindaki markete giren Soydan, kasaya geldigi sirada deprem yasandi. Market ve binanin ilk üç kati tamamen çökerken, Soydan ile müsteriler ve çalisanlar göçük altinda kaldi. 16 saat sonra enkaz altindan çikarilan Soydan, kaldirildigi hastanede aylarca yogun bakim ünitesinde tutuldu. Hastanede Covid-19'u da atlatan depremzede kadin, sag bacagini kaybetti, sag kolunu kullanamaz hale geldi. Yüzünün sag kisminda ise ciddi yaralanmalar olustu. Gülçin Aykut Soydan'in sag bacagina takilan protez ise sarkici Haluk Levent'in kurucusu oldugu AHBAP Platformu tarafindan alindi.
117 yurttasin hayatini kaybettigi depremden bir bacagini ve bir kolunu kaybederek çikan depremzede Gülçin Aykut Soydan, ekonomik sartlarin zorlugundan yakindi.
'OLAN OLDU, ÖNEMLI OLAN BUNDAN SONRA OLACAK OLANLAR'
ANKA Haber Ajansi'na konusan Soydan, hayatlarini alt üst eden o depremin öncesini ve sonrasini söyle anlatti:
'Ben önce oglumu okula biraktim daha sonra Kizilay Kan Merkezi'ne gidip kök hücre bagisi yaptim. 15- 20 dakikada kan merkezindeki isimi bitirdikten sonra yakinlarda bulunan bir markete girdim. Alisverisimi yaptim. Tam kasaya geldigim sirada sallanmaya basladik. Deprem oluyor ne yapalim derken, bir yandan da tansiyon düsmesi mi yasiyorum derken soluma döndüm, daha bir adim atmadan direkt omuzuma bir sey vurdu ve yerle bir oldum. Enkaz altinda 16 saat kaldim ama o sirada ben kiyamet koptu her yer yikildi falan diye düsündüm. Ta ki ambulans ve itfaiye seslerini duyana kadar.
Su an sag bacagim ampute, diz alti. Sag kolumda da hiçbir islev yok. Üçte bir saç kaybim, kas kaybim var. Çenemde biraz sikinti var. Bunlarin disinda psikolojik olarak da insan ayakta kalmaya çalissa da illaki bir yara kaliyor içeride. Bu saatten sonra geri dönüs yok. Olan oldu. Önemli olan bundan sonra olacak olanlar.'
'DIGER ENGELLILER NASIL ÖNEMSENMIYORSA BEN DE ÖNEMSENMIYORUM'
Soydan, su an yüzde 96 engelli oldugunu ve çalisamadigini belirtirken, sunlari söyledi:
'2 yillik bir malulen emeklilik hakkim var. Ama 2 yil sonrasi için tekrar heyete girmem gerekiyormus. Ne olur bilemiyorum, bekleyip görecegiz. Deprem öncesinde muhasebe isi ile ugrasiyordum. Onun öncesinde magazada çalismisligim var. Aktif olarak çalisiyordum. Büyüksehir Belediyesi’ne, Valilige isteklerimizi, taleplerimizi belirttik. Ama tabi ben ölmedigim için hiçbir hakkim olmadi gibi bir durum var su an maalesef. Yasadigim için sagliksizim, engelliyim. Çok da önemsenmedi. Diger engelliler nasil önemsenmiyorsa ben de önemsenmiyorum. Buna da alistik. Aslinda söylemek istedigim çok sey var. Hangisini siralasam bilmiyorum. Bu deprem Izmir’de oldu bitti degil. Van, Elazig, Sakarya belki önümüzdeki bir Izmir depremi bir Istanbul depremi olabilir. Orada insanlar ne yapacak o hasarli binalarda oturanlar ölmek zorunda mi?'
'2 BIN 500 LIRAYA KIRADA OTURUYORUM, ÇIKSAM 6 BIN LIRANIN ALTINDA KIRA YOK'
Saglik Bakanligi'ndan kimsenin kendisini aramadigini vurgulayan depremzede Soydan, söyle devam etti:
'Sagolsun Haluk Levent ve Ahbap ekibi yardimci oldular. Protezime destek oldular ve tamamini onlar karsiladilar. Saglik Bakanligi'ndan beni kimse aramadi. Geçmis olsun demisler ama Izmir’e, bana kimse gelmedi. Bana hiç kimse gelmedi. Komsularim, arkadaslarim, ailem disinda gelen olmadi maalesef. Benim ilk önceligim; kirada oturuyorum. Ben çalisamiyorum, esim çalisiyor. Tek maasla geçiniyoruz. Hani evimiz kira, ben mümkünse bir ev talep ediyorum. Artik devletimiz mi, belediyemiz mi yardimci olur bilemiyorum. Ama en azindan basimi sokabilecegim, güvenle oturabilecegim bir ev. Hani artik Bayrakli'da yasayabilecegimizi de düsünmüyorum. Çünkü su an 2 bin lira kiradayim. Ama ben bugün bu evden çiksam 6 bin liranin altinda kira da yok. Bu rakam bizim için çok büyük. Aylik gelirimiz o kadar zaten. Biz hem kira verip hem de ne yiyip içecegiz. Çocugun okul masraflari var. Sürekli kimden yardim istenebilir? Belediye erzak paketi yolladi. Sag olsunlar. Ama bir yere kadar herkes yardim ediyor. En azindan 1-2 yil yardim eder. Sonuçta bu Izmir depremi unutturulmaya çalisiliyor. Unutturulduktan sonra da kimse dönüp bakmayacak.'
