Sen, İslam?ın tebliğcisi yüce Resul (s.v.a.)
Sen, cihadın önderi en sevgili kul,
Bir devlet verdin bize? Temeli; İSLAM?
Bir rehber bıraktın bize? İsmi; KUR?AN!
Kendimize Kuran-ı baş tacı yaptık,
Devletine zaman zaman ülkeler kattık.
Büyüdü çekirdek, kapladı cihanı
Kazıdık gönüllerden, Hakka isyanı!
Şahittir âlem, şahittir cihad nesli
İnmedi semalardan hiç ezan sesi
Cihad sevdalısı nesiller büyüttük
Cihadlarda doğup, cihadlarda öldük?
Nice fetihler gördü şu fani dünya
Nice şehitler verdik kara toprağa
Mücahidler, zaferden zafere koştu
Öyle sandık ki; dünya bizsiz, bomboştu.
Şahikada durup, bakarken âleme
Unuttuk seni, ram olduk nefsimize?
Kerameti bilekte, kılıçta sandık
Emanetini ehlin elinden aldık
Ne ölçü kaldı ortada, ne de rehber
Ruhunu kaybetti, o büyük fatihler
Önderler türedi; soysuz ve yalancı
Bir devir başlattılar sana yabancı
Kovdular İslam?ı temiz gönüllerden
Utanç duydular o şanlı fetihlerden
Fetihler? ?İşgal?, şehitler katil oldu!
İman ve amel, devrimlerde boğuldu.
Firavunlar yasası çıktı yeniden
İndirdiler Kuran-ı hüküm yerinden
Bitti ?saadet?, başladı ?asr-ı hüsran?
Yalnız bir avuç kaldı kıyama duran.
Yolların ayrılık noktasında onlar
Şirk sehpalarından hakka yollandılar.
İşte o gün bu gündür, sükûtlardayız,
Korkunun pençesinde kıvranmadayız.
Gün korku, yarın korku, istikbal korku!
Kıyam ve cihad, korkularda yok oldu.
Yine sendedir umut, sendedir çare
Gömülsün korkular, yeniden BEDİR?e?
Sen şefaat et, gelsin hakkın ordusu
Ve çıksın gönüllerden Tağut korkusu!