Bir toprak parçası, bir coğrafya onun için canından, malından ve sevdiklerinden vazgeçenlerin fedakarlıkları ile vatan olur ama bir vatanın ülke olması, devlet olması, millet olma şuuruna sahip toplumların o toprakları örf, teamül ve nizam sayesinde yurt yapması ile mümkün olur.
Peki toplum ne zaman bu şuura ve bilince sahip olur derseniz, işte o zaman milletlerin harsı (kültür), dili, örfü, acıları, ninnileri, ağıtları, mutlulukları, tarihi şahsiyetleri ile milli/dini toyları (bayramları) ve bütün bir yaşanmışlıkları akla gelmelidir.
Tüm semboller, yaşanmışlıkların ve hatıraların cisimleşmiş halleridir ki mutluluk ve hüzünlerimiz bizi biz yapar, kenetler, bir v beraber olma duygularını besler.
Son yıllarda bizi besleyen, canlı tutan bu damarların birbirinin rakibi gibi sunulmaya çalışılması ise beyhudedir.
Milli bayramlarımız da dini bayramlarımız da bizimdir. Tıpkı yörük/türkmen ile zaza ve kürtler gibi, tıpkı laz çerkes ile alevi-sünni gibi ve tıpkı hangi inanca ve dine mensup olursa olsun bu ülkenin varlığını, bütünlüğünü, refahını, özgürlüğünü içselleştirmiş her bir insanımız gibi.
Bu milletin kökü çok derinlerdedir. Maden kazar gibi oralardan eksik gedik bir şeyler bulacağız diyerek bizi besleyen bu damarları kesme çabasında olanlara da diyorum ki;
-Bir damarı kesseniz elden ne gelir
-Elbet bir başkası alttan sürgün gelir
Bu vesileyle;
Kurban bayramının başta ülkemiz ve milletimiz olmak üzere dünyaya barış, huzur ve mutluluk getirmesini diliyorum.
Acılarla boğuşan başta Müslüman ve Türk dünyası olmak üzere tüm mazlumlara da felaha ulaşmak için bu bayramın vesile olmasını temenni ediyorum.
