Bir gün hepiniz öleceksiniz beyler[1]…
Bir gün öleceksiniz.
Bir dine inanmasanız da,
Tanrıyı inkâr etseniz de,
Hesap gününü kabul etmeseniz de,
Bir gün öleceksiniz.
Geriye sadece isminiz kalacak,
İyilik ve güzellikle anılan ya da…
Bir gün hepiniz öleceksiniz beyler…
Dindar olsanız da,
Tek bir tanrıya iman etseniz de,
Hesap gününe inansanız da,
Bir gün öleceksiniz.
Geriye bir isminiz kalacak,
Hayırla yâd edilen ya da…
Bir de bütün çıplaklığıyla hesap gününüz.
Bir gün öleceksiniz…
Geriye isminiz kalacak.
Sizin haberiniz -belki- olmayacak,
Lakin yakınlarınız o isimle yaşayacak.
Bir gün öleceksiniz beyler…
Bir gün herkes ölecek…
Bir gün hepimiz ölmüş olacağız.
[1] “Beyler” hitabı insan ırkının bir kısım erkeklerine… Sporundan siyasetine, akademisinden sanatına, bürokrasisinden sivil toplumuna; en basit tabirle kaba, kırıcı ve hoyrat bir dile sahip olanlarına… Ayrıştıran, bölen ve ötekileştirenlerine… Etik ve ahlaki hiçbir değer gözetmeyip çıkar peşinde koşanlarına… Güç, hırs, arzu, istek ve “hevâsını ilah edinenlerine…” Küfürbazlarına, kötülerine…
