Yüksel Durak


EY VİCDAN!

Ey vicdan! Neredesin? Sana, en çok da bugünlerde ihtiyacımız varken, Neredesin?


Ey vicdan!

Neredesin?

Sana, en çok da bugünlerde ihtiyacımız varken,

Neredesin?

 

Biliyorum,

Sen de biliyorsun…

Zamanını bilmiyorum ama

Toprağa gömmüşüz biz seni.

Çıkma ihtimaline tahammül edememiş,

Üstüne bir de yedi kat “beton dökmüşüz.”

Şimdi,

Neredesin diyoruz.

 

Olsun!

Sen yine de gel…

Sen gelmezsen,

“Siyaset” adına

“Ülkelerin çıkarları” adına

“Dinler” adına

“Davalar” adına

Ve daha ne varsa

Taraftarlığın ve taraf olmanın karanlık dehlizlerinde,

Yitip gideceğiz. 

 

Sen,

İnsafı da alıp gelmezsen

Bu dünyada insan tükenecek.

 

Kim bilir?

Belki de tükendi…

Belki de kıyamet çoktan koptu.

 

Ama sen, insafı da alıp gelirsen,

Belki de bir diriliş…

 

Vicdan: Kişiyi kendi davranışları hakkında bir yargıda bulunmaya iten, kişinin kendi ahlak değerleri üzerine dolaysız ve kendiliğinden yargılama yapmasını sağlayan duygu. (sozluk.gov.tr)

İnsaf: Acımaya, vicdana veya mantığa dayanan adalet:

(sozluk.gov.tr)