Ali İhsan Dilmen


IVIR ZIVIR, KÜÇÜK ŞEYLER

Çoğu zaman küçük şeyleri, ıvır zıvır gibi tanımlamalarla küçümser, neyin önemli neyin önemsiz, neyin küçük,neyin ıvır zıvır olduğunu kendi küçük dünyamıza göre belirlemeye çalışırız.


Çoğu zaman küçük şeyleri, ıvır zıvır gibi tanımlamalarla küçümser, neyin önemli neyin önemsiz, neyin küçük,neyin ıvır zıvır olduğunu kendi küçük dünyamıza göre belirlemeye çalışırız.

Bu, bizim için önem belirleme eylemidir. 

Oysa birileri de bulunduğu yerden hareketle bizi, evet bizi, önemsiz ıvır zıvır kişiler olarak tanımlayabilir.

Bu, bizim olaylara, eşyaya ve hayata dair önemli görme biçimimizdir.

Aslında çoğu insan böyle davranarak olay, eşya ve hayata değer yüklemekte kendini yetkin görür.

Şurası bir gerçektir ki, her birimizin önemsiz, ıvır zıvır, küçük şeyler olarak gördüğü şeylerden oluşur hayat. Onlar olmasa, hayatın çeşitliliği, zenginliği kalmaz,.Kimbilir bunu yapmaya kalkışmak bile saçmalık ve hayatı fakirleştirmektir.

Oysa hayat, kimi zaman dere kenarında açan bir çiçek, dalda öten bir kuş, tarlada yiyeceğini arayan tarla faresi, derede bahar aylarında vırak vırakk öten kurbağa, ağustos ayında çatlarcasına habire öten ağustos böceği, baharın ilk aylarında sabanı ve öküzüyle tarlayı sürerek toprağı havalandıran, tohum atan çiftçi, yetiştirdiği ürünü pazara götüren köylü, sınıfında alfabenin ilk harfi ve sosyalleşmenin ilk kahramanı olarak öğrencisine kılavuzluk eden öğretmen, sanayide alet edevat yapan zanaat erbabı, eline aldığı kütükler veya sair malzemelerle sanat eseri üreten marangoz, her türden eşyanın ömrünü uzatmak isteyen tamirci, markette kasiyer ve daha nice önemsiz gördüğümüz kişi, hayvan ve eylemlerle anlamlıdır.

Sahi bunlar olmadan, bu küçük şeyler, ıvır zıvırlar olmadan nasıl zenginleşir, güzelleşir ve anlam bulur hayatlarımız?

Büyükler, bizden öncekiler, “tabiat boşluğu sevmez, kabul etmez” demişler 

El hak doğru söylemişler.

Herşey bir boşluğu doldurur, ihtiyacı giderir, varlığıyla anlam katar hayatımıza..

Önemsiz, ıvır zıvır, küçük şeyler” mi dediniz.

Ivır zıvır, küçük şeyler dediğimiz, önemsiz saydığımız şeyler değil mi bizi başkalarından ayıran, özel ve farklı kılan.

Hala, ıvır zıvır dediğiniz küçük şeyleri değersiz mi buluyorsunuz?

Hadi canım sende!” diyerek cümlenin içindeki gizli muhabbetle sizi başbaşa bırakayım öyleyse..

Ne de olsa, o da küçük bir şey ve ıvır zıvır kabilinden bir cümledir, vesselam!