Depremde yıkılan binalara bakarken, aklıma Tabduk dergahina odun toplayan Yunus'un:
"Bu kapıya odunun bile eğrisi yakismaz" deyişi geldi.
Yıllar önce Ahi Evran buyurmuş:
Muhendis, avukat, doktor, ogretmen, tuccar, esnaf, çiftçi, zanaatkar , ... olmadan evvel, "insan" olmak gerek.
Nasıl mi?
Abdest: Hırstan, öfkeden, kinden, korkudan arınma.
Seccade: Tüm yeryüzü.
Rüku: Çevrendekilere gösterdiğin saygi, tevazu.
Secde: Sende işleyen biyolojik, kimyasal, ruhsal sistemi anlaman ve bütünün bir uzvu oldugunu fark etmen.
Kabe: İnsan kalbi
Kıbleye yöneliş: Kalp kırmaktan uzaklaşıp gönül yapmaya yönelme.
Tevbe: Fabrika ayarlarına, bebek safligina dönmen. Ustanin yardımı ile zihninin resetlenmesi.
O zaman Nuh'un gemisi batmaz,
Ibrahim misali, Nemrut'un yaktığı ateş seni yakmaz.
